🌹''’ 🌹''’ பணம் தான் வாழ்க்கையா?’’🌹’’🌹

 

🌹"இன்றைய சிந்தனை"..🌹

..............................................

🌹''’ பணம் தான் வாழ்க்கையா?’’🌹

.............................................

‘கருவறையில் இருந்து கல்லறை வரை சில்லறை தேவை’ என்று சொல்லிக் கேட்டு இருப்போம். இது ஒரு விதத்தில் உண்மை தான்.*

சாப்பாடு, துணிமணி, வீடு என்று எல்லாவற்றுக்கும் பணம் தேவை. பணம் வைத்து இருப்பது தவறு இல்லை. ஆனால், பணத்தின் மீது அதீத ஆசை வைத்து இருப்பது தான் தவறு..*

பணத்துக்கு அதிக முக்கியம் கொடுக்கும் போது உறவுகளுக்கு இடையே விரிசல்கள் ஏற்படலாம்.*

ஒரு வணிகப் பத்திரிகையின் ஆசிரியர் சொல்கிறார்:*

“பணம் தான் சமுதாயத்துக்கு ரொம்ப     முக்கியம்.  ஒருவேளை பணத்தை வைத்து எந்த பொருளையும் வாங்கவோ, விற்கவோ முடியாது என்ற நிலை வந்து விட்டால், எல்லாரும் குழம்பிப் போய் விடுவார்கள். ஒரே மாதத்தில் போரே வெடிக்கும்.”*

இருந்தாலும், பணத்தால் எல்லாவற்றையும் வாங்க முடியாது. பணத்தை வைத்துக் கொண்டு, சாப்பாட்டை வாங்கலாம், பசியை வாங்க முடியாது,*

மருந்தை வாங்கலாம், ஆரோக்கியத்தை வாங்க முடியாது, மெத்தையை வாங்கலாம், தூக்கத்தை வாங்க முடியாது,*

புத்தகத்தை வாங்கலாம், புத்தியை வாங்க முடியாது, நகையை வாங்கலாம், அழகை வாங்க முடியாது,*

ஆடம்பரத்தை வாங்கலாம் அன்பை வாங்க முடியாது, கூட்டத்தை வாங்கலாம், நண்பர்களை வாங்க முடியாது,*

வேலைக்காரர்களை வாங்கலாம், விசுவாசத்தை வாங்க முடியாது என்று நார்வே நாட்டு கவிஞர் அர்னா கர்பார்க் சொல்லி உள்ளார்..*


வாழ்வதற்குப் பணம் தேவை தான், ஆனால் பணமே வாழ்க்கையாகி விடக் கூடாது. இந்த உண்மையை உணரும் ஒருவர் திருப்தியாகவும் ஆனந்தமாகவும் வாழ்வார்.*

பண ஆசை எல்லாவிதமான தீமைக்கும் வேராக இருக்கிறது; சிலர் இந்த ஆசையை வளர்த்துக் கொண்டு பலவித வேதனைகளால் தங்களையே ஊடுருவக் குத்திக் கொண்டு இருக்கிறார்கள்”*

ஆம்.,தோழர்களே..,

பணத்தையும், சொத்து சுகத்தையும் பெரிதாக எண்ணி, பணமே குறிக்கோள் என்று எண்ணி வாழ்பவர்களுடன் பழகாதீர்கள்.

பணத்தை விட நல்ல குணங்களைப் பெரிதாக மதிப்பவர்களோடு பழகுங்கள்...✍🏼🌹


அனைவருக்கும் காலை வணக்கம் 🙏🙏🙏🙏
ஓம் நமசிவாய 🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻

🌷 🌷🌷 🌷 

  🌷 🌷🌷 🌷 

🙏🌹 நன்றி இணையம்            🌹🙏

Ramesh

 

மகிழ்ச்சியாக இருப்பதற்குக் காரணங்கள் தேவையே....

 

அரண்மனையை ஒட்டி வசித்த பிச்சைக்காரன் ஒருவன், அந்த அரண்மனைக் கதவில் ஒட்டப்பட்டிருந்த அறிவிப்பைக் கண்டான். 

 

அதில், மன்னர் விருந்தளிக்கப் போவதாகவும், அரச உடை அணிந்து வருவோர் மட்டுமே அனுமதிக்கப்படுவர் என்றும் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது.

 

பிச்சைக்காரன், தான் அணிந்திருந்த கந்தல் உடைகளை ஒருமுறை ஏற இறங்கப் பார்த்துக்கொண்டான். நிச்சயமாக அரசரும், அவருடைய குடும்பத்தினரும் மட்டுமே ராஜ உடை உடுத்தியிருக்க முடியும் என எண்ணினான்.

 

திடீரென அவனுக்குள் ஓர் எண்ணம்... அந்த மாதிரி எண்ணுகிற அளவுக்குத் தனக்குள் ஏற்பட்ட துணிச்சலைப் பற்றி யோசித்த போதே, அவனுக்குள் நடுக்கம் ஏற்பட்டது. 

 

இருந்தாலும், தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு, அரண்மனை வாசலை அடைந்தான்.

வாயிற்காவலனிடம், ''ராஜாவைப் பார்க்க வேண்டும்'' என்றான். 

 

அந்தக் காவலன், அரசரிடம் அனுமதி வாங்கி வந்தான். உள்ளே வந்த பிச்சைக்காரனிடம், ''என்னைப் பார்க்கவேண்டும் என்றாயாமே?'' என்றார் அரசர். 

 

''ஆமாம்! நீங்கள் அளிக்கும் விருந்தில் கலந்துகொள்ள எனக்கும் ஆசை. ஆனால், என்னிடம் ராஜ உடைகள் இல்லை. 

 

என்னை அதிகப்பிரசங்கி என நினைக்காவிட்டால், உங்களது பழைய ஆடையை அளித்து உதவினால், அதனை அணிந்து கொண்டு விருந்துக்கு வருவேன்'' என்றான் மிகவும் பவ்வியமாக.

 

அதே நேரம், மன்னர் என்ன சொல்வாரோ என நடுங்கியபடி, அவரையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். 

 

ஆனால் மன்னர், அவனுக்கு ராஜ உடை ஒன்றை வழங்கினார். அந்த உடையை உடுத்திக் கொண்டவன், கண்ணாடி முன் நின்று கவனித்தான்; தோற்றத்தில் கம்பீரம் மிளிர்வதைக் கண்டு வியந்தான்!

 

அப்போது மன்னர் அவனிடம், ''விருந்தில் கலந்து கொள்வதற்குத் தகுதி உடையவனாகி விட்டாய். அதைவிட, முக்கியமான ஒன்று... இனி உனக்கு வேறெந்த உடையும் தேவைப் படாது. 

 

உன் ஆயுள் முழுவதும் இந்த உடை அப்படியே இருக்கும். துவைக்கவோ தூய்மைப் படுத்தவோ அவசியம் இருக்காது'' என்றார். 

 

கண்ணீர்மல்க, மன்னருக்கு நன்றி கூறி விட்டுக் கிளம்ப யத்தனித்தவன்,

மூலையில் கிடந்த தனது பழைய ஆடைகளைக் கவனித்தான். அவனது மனம் சற்றே சலனப்பட்டது. 

 

'ஒருவேளை, அரசர் கூறியது தவறாக இருந்து, இந்த உடைகள் கிழிந்து விட்டால்... அப்போது நமக்குப் பழைய உடைகள் தேவைப்படுமே?!' என யோசித்தவன், சட்டெனச் சென்று தன் பழைய உடைகளை வாரிக் கொண்டான்.

 

வீடு வாசல் இல்லாத அவனால் பழைய துணிகளை எங்கேயும் வைக்க முடியவில்லை; எங்கே போனாலும் பழைய ஆடைகளையும் சுமந்தே திரிந்தான்.

 

மன்னர் அளித்த இரவு விருந்தையும் அவனால் மகிழ்ச்சியாக ஏற்க முடியவில்லை. அடிக்கடி கீழே விழுந்து விடும் பழைய துணிகளைச் சேகரிக்கும் மும்முரத்தில், பரிமாறப்பட்ட பதார்த்தங்களைச் சரிவர ருசிக்க முடியவில்லை. 

 

அரசர் சொன்னது உண்மை என்பது நாளடைவில் அவனுக்குப் புரிந்தது.

 

அவர் கொடுத்த ஆடை அழுக்காகவோ, கிழியவோ இல்லை. ஆனாலும், அந்த யாசகனுக்குப் பழைய உடைகள் மீது நாளுக்கு நாள் பிடிப்பு அதிகமானது. 

 

மக்களும் அவனது ராஜ உடையைக் கவனிக்காமல், அந்த கந்தல் மூட்டையையே பார்த்தனர். அவனைக் 'கந்தல் பொதி கிழவன்' என்றே அழைத்தனர்.

 

இறக்கும் தருணத்தில் இருந்த அவனைப் பார்க்க, அரசர் வந்தார். அவனது தலைமாட்டில் இருந்த கந்தல் மூட்டையைப் பார்த்து, அரசரின் முகம் சோகமாவதைக் கண்டான்.

 

ஆரம்பத்திலேயே அரசர் சொன்ன செய்தி நினைவுக்கு வந்தது. பழைய துணி மூட்டை, அவனது வாழ்நாளின் மொத்த மகிழ்ச்சியையுமே பறித்து விட்டது. 

 

அந்த யாசகனிடம் மட்டுமல்ல, நம் எல்லோரிடமும் அப்படியொரு மூட்டை இருக்கிறது.

 

அதனுள் விரோதம், கோபம், கவலை, சோகம், பகைமை... எனப் பல பெயர்களில் வேண்டாத பொருட்கள் இருக்கின்றன. அவற்றைப் பாதுகாப்பதிலேயே கவனம் செலுத்துவதால், 

 

 

நமது வாழ்வில் வீசுகின்ற மகிழ்ச்சித் தென்றலை நுகர முடியாமல் இருக்கிறோம். நம்முடைய தீராத கோபம், எத்தனை இன்பம் வந்தாலும், அதை ஏற்றுக் கொண்டு ஆனந்தப்பட முடியாமல் செய்து விடுகிறது.

 

அரண்மனைகளில் கூட, இன்றும் பலர் பிச்சைக்காரர்களாகவே வாழ்கின்றனர். அனாதை ஆஸ்ரமங்களில் அரசர்களாக வாழ்வோரும் உண்டு.

 

மனதில் இருக்கிறது மகிழ்ச்சி. வாழ்க்கை தினமும் நமக்கு புதுத் துணிகளை நெய்து தருகிறது. 

 

நமக்கோ, பழைய துணிகளில் ஒரு நூலைத் தூக்கி எறியவும் மனமில்லை. நம் வீடுகளில், என்றோ வாங்கிய பல பொருள்கள் நிரம்பி இருக்கின்றன.

 

அவற்றால் எந்தப் பயனும் இல்லாவிட்டாலும், தூக்கி எறிய மனமில்லை. வீடையே குடோனுக்கு இணையாக மாற்றிக் குடித்தனம் நடத்துபவர்களும் இருக்கின்றனர்.

 

இல்லத்தை மட்டுமல்ல, உள்ளத்தையும் குடோனாக்கி பழைய சரக்குகளைப் பத்திரப்படுத்தினால், அவற்றின் அழுகல் நாற்றம் உதடுகளின் வழியே சொற்களாகவும் கரங்களின் வழியே செயல்களாகவும் வெளிப்பட்டு வேதனையையே விநியோகிக்கும்; வெளிச்சத்தை வழங்காது.

 

மகிழ்ச்சியாக இருப்பதற்குக் காரணங்கள் தேவையே இல்லை. 

 

மகிழ்ச்சியாக இருப்போம்...

🌷 🌷🌷 🌷   🌷 🌷🌷 🌷 

🙏🌹 நன்றி இணையம்            🌹🙏

கடவுளின் மாபெரும் பரிசு நண்பர்கள்

 

பேச்சுத் துணைக்கு சில நண்பர்கள் வேண்டும்

பேசும்போது பேசாமல் இருக்க சில நண்பர்கள் வேண்டும்

துன்பங்களைப் பகிர்ந்துகொள்ள சில நண்பர்கள் வேண்டும்

தூங்கும் போதும் காத்திருக்க நல்ல சில நண்பர்கள் வேண்டும்

நடைபயிற்சிக்குதுணையாக  சில நண்பர்கள் வேண்டும்

நல்லது கெட்டது சொல்ல சில நண்பர்கள் வேண்டும்

 பயணங்களின் போது பேசி மகிழ சில நண்பர்கள் வேண்டும்

படித்ததில் சிலவற்றை பகிர்ந்து கொள்ள சில நண்பர்கள் வேண்டும்

அறிவுரை சொல்ல சில நண்பர்கள் வேண்டும்

அன்பே உருவான சில நண்பர்கள் வேண்டும்

 ஆற்றல் நிறைந்த சில நண்பர்கள் வேண்டும்

ஆலயங்களுக்கு செல்ல சில நண்பர்கள் வேண்டும்

 அடித்து திருத்த சில நண்பர்கள் வேண்டும்

அணைத்துக் கொள்ள சில நண்பர்கள் வேண்டும்

குடும்ப உறவாக சில நண்பர்கள் வேண்டும்

 குதூகலமாய் இருக்க சில நண்பர்கள் வேண்டும்

 கொடுப்பதற்கு  சில நண்பர்கள் வேண்டும்

 கேட்பதற்கு  சில நண்பர்கள் வேண்டும்

 தடுத்து நிறுத்த சில நண்பர்கள் வேண்டும்

 தட்டிக்கொடுக்க சில நண்பர்கள் வேண்டும்

 புகழ்ந்து பேச சில நண்பர்கள் வேண்டும்

புரட்சிகள் செய்யும் சில நண்பர்கள் வேண்டும்

 பொறுமை மிகுந்த சில நண்பர்கள் வேண்டும்

பொறுப்பான  சில நண்பர்கள் வேண்டும்

புண்ணியம் செய்கின்ற சில நண்பர்கள் வேண்டும்

புறம் பேசாத நண்பர்கள் வேண்டும்

 படைத்தலைவன் போல் சில நண்பர்கள் வேண்டும்

 படித்ததை சொல்ல சில நண்பர்கள் வேண்டும்

 பாசத்தை கொட்ட சில நண்பர்கள் வேண்டும்

பக்குவமாய் எடுத்துச் சொல்ல சில நண்பர்கள் வேண்டும்

ஓடி விளையாட சில நண்பர்கள் வேண்டும்

 உதவி என்றால் ஓடோடி வர சில நண்பர்கள் வேண்டும்

உயிருக்கு உயிராய பழகிட சில நண்பர்கள் வேண்டும்

 இவை அனைத்தும் கலந்த ஒரு நண்பன் எப்போதும் உடன் வேண்டும்

அது யார் என்று  நீங்கள் அறிய வேண்டும்

அந்த நட்பை எந்நாளும் போற்றி தொடர்ந்திட வேண்டும்🙏

நன்றி இணையம்

பலசாலிகள் என்று போற்றப்படுபவர்களுக்கும் கூட..

 

சூதாட்டத்தில் தோற்ற பாண்டவர்கள், தங்கள் அனைத்துச் செல்வங்களையும் துரியோதனனிடம் பறிகொடுத்தார்கள். அப்போது கர்ணனை அழைத்த துரியோதனன், “கர்ணா! இனி இவர்களின் அனைத்துச் சொத்துக்களும் நமக்கே சொந்தம். அக்னி பகவானின் பரிசாக அர்ஜுனன் பெற்ற காண்டீவ வில்லை இனி நீ எடுத்துக் கொள்!” என்றான்.

ஆனால் கர்ணனோ காண்டீவத்தை வாங்க மறுத்துவிட்டான்.
“நான் எனது வலிமையிலும் திறமையிலும் நம்பிக்கை வைத்திருக்கிறேன்.

அவற்றைக் கொண்டு அர்ஜுனனை வெல்வேன். தேவர்களின் அருளால் கிட்டிய இந்த வில் எனக்குத் தேவையில்லை!” என்று சொன்னான் கர்ணன்.

“ஆஹா ! நீ அல்லவோ சுத்த வீரன்! அர்ஜுனன் காண்டீவத்தை நம்புகிறான்.

நீ உன் திறமையை நம்புகிறாய் !” என்று கர்ணனைத் துரியோதனன் பாராட்டினான்.

அர்ஜுனன் வனவாச காலத்தில் இந்தச் சம்பவத்தை வியாசரிடம் சொல்லி மிகவும் வருந்தினான். இதைக் கேட்டுச் சிரித்த வியாசர், “கர்ணன் காண்டீவத்தை வாங்க மறுத்ததற்கு வேறு காரணம் உள்ளது! அதை அவன் வெளிக்காட்டிக் கொள்ளவில்லை !” என்றார்.

“அது என்ன ?! ” என்று கேட்டான் அர்ஜுனன்.

“நேரம் வரும் போது சொல்கிறேன் !” என்றார் வியாசர்.

பல ஆண்டுகள் கழிந்தன.

மகாபாரத யுத்தம் முடிந்து, தர்மபுத்திரர் முடிசூடிய பின், கண்ணனைச் சந்திக்க அர்ஜுனன் துவாரகைக்குச் சென்றான்.

“அர்ஜுனா ! நான் எனது அவதாரத்தை முடித்துக் கொண்டு வைகுண்டம் செல்லவுள்ளேன்.

அதனால் எனது அரண்மனையிலுள்ள பெண்களை எல்லாம் நீ பாதுகாப்பாக அழைத்துக் கொண்டு இந்திரப்ரஸ்தத்துக்குச் சென்று விடு!” என்று கூறினான் கண்ணன்.

கனத்த மனத்துடன் கண்ணனிடமிருந்து விடைபெற்ற அர்ஜுனன் , தனது தேரில் பெண்களை அழைத்துக் கொண்டு சென்றான். வழியில் சில கொள்ளையர்கள் தேரை நிறுத்தி அர்ஜுனனைத் தாக்கினார்கள்.

அவர்களைப் பதிலுக்குத் தாக்குவதற்காகக் காண்டீவத்தை எடுக்க முற்பட்டான் அர்ஜுனன். ஆனால் அவனால் காண்டீவத்தைத் தூக்க முடியவில்லை. பற்பல பேரரசர்களை வீழ்த்தியவனும், யாராலும் வீழ்த்த முடியாதவன் என்று போற்றப்படுபவனும், வில் விஜயன் எனப் பெயர் பெற்றவனுமாகிய அர்ஜுனனை அந்தச் சாதாரணத் திருடர்கள் வீழ்த்திவிட்டார்கள். தன் வாழ்வில் முதன் முறையாகத் தோல்வியைச் சந்தித்தான் அர்ஜுனன்.

அதுவும் வெறும்  சாதாரணத் திருடர்களிடம்

வெட்கத்தால் தலைகுனிந்த நிலையில், இந்திரப்ரஸ்தத்துக்கு நடந்தான் அர்ஜுனன். அப்போது அவன் எதிரில் வந்தார் வேத வியாசர்.

“அர்ஜுனா ! நீயும் உன் சகோதரர்களும் பூமியில் இருந்து புறப்படுவதற்கான காலம் வந்து விட்டது. இப்போது நடந்த சம்பவம் அதை நினைவூட்டவே ஏற்பட்டது !” என்று கூறினார் வியாசர்.

"கண்ணனே புறப்பட்ட பின், நாங்கள் பூமியில் இருந்து என்ன செய்யப் போகிறோம். நாங்களும் புறப்படத் தாயார். ஆனால், என் மனதில் பெரும் ஐயம் எழுந்துள்ளது.

இது வரை நான் காண்டீவத்தைப் பொம்மை போலக் கருதி அனாயாசமாகக் கையில் ஏந்தினேன். ஆனால் இப்போது அது மலை போல் கனமாக உள்ளது. என்னால் அதைத் தூக்க முடியவில்லையே ! என்ன காரணம்?” என்று கேட்டான் அர்ஜுனன்.

அதற்கு வியாசர் , “உன்னால் இந்தக் காண்டீவத்தை நிச்சயமாகத் தூக்க முடியாது. கண்ணன் உன்னுடன் இருந்தவரை இந்தக் காண்டீவத்தை ஏந்துவதற்கான பலத்தை அவன் உனக்கு அளித்தான். அவனது அருளால் தான் நீ காண்டீவத்தைப் பொம்மை போலத் தாங்கினாய். இப்போது அவன் பூமியை விட்டுச் சென்று விட்டதால், இதை உன்னால் தூக்க முடியவில்லை!” என்றார்.

மேலும், “ சூதாட்டத்தில் நீ காண்டீவத்தை இழந்த போது, அதைக் கர்ணன் வாங்க மறுத்தானே, ஏன் தெரியுமா? கண்ணனின் அருள் பெற்ற நீ காண்டீவத்தைத் தூக்கிவிட்டாய்.

ஆனால் கண்ணனின் அருள் பெறாத கர்ணனால் இந்தக் காண்டீவத்தை அசைக்கக் கூட இயலாது. இது கர்ணனுக்கும் நன்றாகத் தெரியும்.

அந்தக் காரணத்தை வெளியே சொல்ல விரும்பாத கர்ணன், கௌரவமாகத் தான் சுத்த வீரன் என்றும் இந்த வில்லை நம்பித் தான் இல்லை என்றும் கூறிச் சமாளித்து, காண்டீவம் தனக்கு வேண்டாம் என்று கூறினான் !” என்றார் வியாசர்.

இதிலிருந்து பலசாலிகள் என்று போற்றப்படுபவர்களுக்கும் கூட, அந்த பலத்தைத் திருமால் தான் வழங்குகிறார் என்பதை நாம் உணர முடிகிறது.

இக்கருத்தை “ஸத்வம் ஸத்வவதாம் அஹம்”
                    
( பலசாலிகளின் பலமாக நானே இருக்கிறேன்) என்று கண்ணன் கீதையில் கூறுகிறான்.



நன்றி
 வணக்கம்
வாழ்க வளமுடன்🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 

Copy From உழவார/இறைப்பணி /அழகிய தஞ்சை -2005

"இருக்கும் இந்த ஒரு வாழ்க்கையை ........

சின்ன சின்ன யோசணைகள்
வாழ்வை வளமாக்க...

குழப்பமும், கவலையுமான நேரத்தில் ஒரு குட்டி தூக்கம் போடுங்கள்.

திருமணம் ஆகிவிட்டால் மனைவியை நேசியுங்கள், திருமணம் ஆகவில்லை என்றால் பெண்களை மதியுங்கள்.

விரும்பியது கிடைக்க சில
தியாகங்கள் செய்ய நினைத்திடுங்க.

எந்த தொழிலையும் விருப்பத்துடன் செய்து பழக நினைத்திடுங்க.

உங்களை மதிக்காத இடத்தில் உங்களின் நிழலை கூட நிற்க அனுமதிக்காதீர்கள்.

உங்களை மதிக்கும் இடத்தில் உண்மையுடனும், நேர்மையுடன் நடந்து கொள்ளுங்கள்.

இவ்வுலகில் பணம்தான் எல்லாம் ஆகிவிட்டது, திருமணம் ஆகிவிட்டாலும் திருமணம் ஆகாவிட்டாலும், சேமிக்கும் பழக்கத்தை கைவிடாதீர்கள்.

உதவி, மற்றும் தர்மம் செய்வதை மறவாதீர்கள்.  உதவியின் பலனையும், தர்மத்தின் சிறப்பையும் உங்களுக்கு குழந்தைகளுக்கு சொல்லிக்கொடுத்து வளர்த்திடுங்க.

வருமானத்திற்கு மீறிய செலவை விரும்பாதீர்கள்.

இரண்டு வழியில் வருமானம் கிடைக்கும் வகையில் தொழில் அல்லது வேலையை செய்திடுங்கள்.

உங்களுடைய ஆசையையும் உங்களின் மனைவி மக்களின் ஆசைகளையும் தேவைகளையும் அவ்வப்போது நிறைவேற்றுங்கள். அப்போதுதான் நீங்கள் அவர்களிடத்தில் மதிக்கப்படுவீர்கள்.

கோபமும், பேராசையும், ஒரு கொடிய நோய், முடிந்தவரை அதை மனக்கட்டுக்குள் கொண்டு வர முயற்சியுங்கள்.

வேண்டாத பழக்கம் (புகைப்பிடித்தல், மது அருந்துதல்,) உங்களுக்கு இருந்தால் அது உங்களுடைய தனிப்பட்ட சுய உரிமையாகும், அளவுக்கு மீறாமல் பார்த்து கொள்ளுங்கள். முடிந்தால் தவிர்க்க பாருங்கள்.

உறவுகள் விஷயத்தில் ஜாக்கிரதையாக இருங்கள். பெண்களுக்கும் குழந்தைகளுக்கும் ஏதேனும் வாக்குறுதி கொடுத்துவிட்டால் அதை முடிந்தவரை நிறைவேற்ற முயற்சியுங்கள்.

நாம் நாமாக இருக்கையில் யாருக்கும் எந்த பிரச்சினையும் இல்லை.நாம் பிறருக்காக மாற நினைக்கையில்தான் பிரச்சினைகளை சந்திக்கிறோம்.

இவ்வுலகம் உயிருள்ள எல்லா ஜீவராசிகளுக்கும் உரியது,
நாம் அதில் ஒரு சிறிய துரும்பு அவ்வளவுதான்.

"இருக்கும் இந்த ஒரு வாழ்க்கையை மகிழ்ச்சியுடன் திருப்தியுடன் வாழ பழகிக் கொள்ள வேண்டும்."

நம் வாழ்வு நம் கையில்

நன்றி இணையம்

உணர்வு, உணர்ச்சி ........!

 

 

உணர்வு [Feeling] 

நம்மில் ஐம்புலன்களால் வழங்கப் பெறும் பெருமை, வெட்கம், சினம், மகிழ்ச்சி போன்ற உணர்வுகளும், மூளையில் பொங்கி வழியும் சிந்தனைகளும், வழக்கமாக நோக்கங்கள், இறைப் புலப்பாடுகள், அல்லது உணர்வுக்குறிய புலப்பாடுகள், மனிதர் உணரும் சிந்தனை அல்லது மனம் அல்லது உடல் நிலைகளை உணர்ச்சி [Emotion] எனலாம்.

 

கேள்வி - உணர்வு, உணர்ச்சி இவை இரண்டுக்கும் உள்ள வேறுபாடு என்ன? உணர்ச்சிகளை அடக்கி வைக்காதீர்கள் என்கிறீர்கள்!! கோபமோ, காம உணர்வோ எழும் பொழுது ஒன்று செயல்பட வேண்டும் அல்லது செயல்படாமல் விட்டு விட வேண்டும். அப்படி செயல்படாமல் இருக்கும் பொழுது அது அடக்குவதுதானே? 

 

இராம் மனோகர் - உணர்வு என்பது உயிர்களின் உள் முகமான விஷயம். உணர்ச்சி என்பது ஸ்தூல உடலில் ஏற்படுவது. அதாவது மனமானது ஆன்மாவைத் தொடர்பு கொள்ளும் பொழுதோ அல்லது ஆன்மாவின் தூண்டுதலுக்கு ஆளாகும் பொழுதோ உணர்வு நிலை எட்டப்படுகிறது. உணர்ச்சி என்பது மனம் ஸ்தூல உடலோடு, புலன்களோடு தொடர்பு கொள்ளும் நிலையில் ஏற்படுவது. இரண்டிலும் மனமே நடுநாயகமாக உள்ளது. உணர்வு நிலையில் உயிர் சக்தி விரையமாவதில்லை. ஆனால், உணர்ச்சி நிலையில் உயிர் சக்தி விரையம் அதாவது குறைவு ஏற்படும். 

 

கோபமோ, காமமோ எழும் பொழுது மனதை மடை மாற்றக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும். உதாரணமாக உங்களுக்கு கோபம் வருகிறது என்று வைத்துக் கொள்வோம். நீங்கள் கோபத்தோடு அந்த இடத்திலேயே எந்த வித செயல்பாடுமின்றி இருந்தால் அது கோபத்தை அடக்குதல். அந்த இடத்தை விட்டு அகன்று வேறு விஷயத்தில் கவனத்தை செலுத்துவது மடை மாற்றுதல். ஒன்று செயல்பட வேண்டும் அல்லது வேறு விஷயத்தில் மனதை செலுத்த வேண்டும். அடக்கி வைப்பது என்பது செயல்படுவதைக் காட்டிலும் மோசமான விளைவுகளை உடலளவிலும், மனதளவிலும் ஏற்படுத்தி விடும். இது தற்காலிக ஒரு உபாயம் மட்டுமே. நிரந்தரமாக எல்லா நேரத்திலும் இந்த உபாயம் கை கொடுக்கும் என்று உறுதி கூற முடியாது. 

 

எனவே நாம் செய்ய வேண்டியது என்ன வென்றால், தீய உணர்ச்சிகளுக்கு ஆட்படாத வண்ணம் மனதைப் பக்குவப்படுத்த வேண்டும். உணர்ச்சிகள் கொந்தளிக்கும் நிலையில், இடைவிடாத உணர்ச்சிப் போராடங்களுக்கிடையே மனம் சிக்கித் தவித்துக் கொண்டிருக்கும் நிலையில் தூய உணர்வு நிலையை, உணர்வு மையத்தை அதனால் தொடர்பு கொள்ள இயலாமல் போய் விடும். நமக்கு என்ன சொல்லித்தருகிறார்கள் ? காமம் என்பது தீயது என்றுதான் இளமையிலிருந்தே கற்றுத் தருகிறார்கள். எனவே எல்லோரும் அந்த உணர்ச்சியை அடக்கி வைக்க கடும் பிரயத்தனப்படுகிறார்கள். நான் கேட்கிறேன் !? எதுதான் தீயது இல்லை ? அளவுக்கு மீறினால் அமுதமும் நச்சுதானே ? அப்படியானால் அந்தக் கோட்பாடு காமத்திற்கும் பொருந்தும்தானே ? 

 

எனவே அடக்கக் கற்றுக் கொள்ளாதீர்கள். அளவு, நெறி முறையை, ஒழுக்கத்தைக் கடைபிடிக்கக் கற்றுக் கொள்ளுங்கள், கற்றுக் கொடுங்கள். நல்லது, கெட்டது விளைவைப் பொருத்து தீர்மானிக்கப்படுகிறது. ஒரே செயல் ஓரிடத்தில் நன்மையையும், பிரிதொரு இடத்தில் தீமையையும் ஏற்படுத்துகிறது. காரணம், இடம், பொருள், அளவு, நெறி முறை, ஒழுங்கு பற்றி சிந்திக்காத காரணத்தினாலேதானே தவிர, அது அந்த விஷயத்தின் குற்றமல்ல. இதில் நாம் முறையாகச் சிந்தித்துச் செயல்பட்டோம் என்றால், எதுவுமே தீமையாகாது. 

 

அதே சமயம் ஒரு சில குறிப்பிட்ட விஷயங்களில் (கள், களவு, பொய், கொலை, சூது) நாம் ஈடுபடும் பொழுது அத்தகைய விஷயங்கள் நம்மிடம் தீய உணர்ச்சிகளை ஏற்படுத்தி, நம் வாழ்வை மட்டுமல்ல, நம்மைச் சார்ந்தர்வர்கள் வாழ்வையும் சீர் குலைத்து விடுகின்றன என்பது தெளிவான உண்மை. இது போன்ற விஷயங்களைத் தவிர்த்து நல்ல வழியில் செல்லும் பொழுது, தீய உணர்ச்சிகள் நம் மனதை பாதிக்காத வண்ணம் இயல்பாக வாழ முடியும். மனிதன் நல்ல மனிதனாக இயற்கையோடு இயைந்த வாழ்வை வாழ்ந்தாலே போதும், அவன் மனநலம் செம்மையாக விளங்கும்.

.  .  .  . 

 

 

 

.  .  .  .

 

 

நன்றி இணையம்